Gitarist Dave Gisler (1983) is een nieuw fenomeen in de Zwitserse jazzscene, hij kreeg les in klassieke gitaar van zijn vader, zelf muzikant. Hij studeerde af aan de Lucerne Music Academy toen hij 23 was en in 2017 startte hij het Dave Gisler Trio met Raffaele Bossard op basgitaar en Lionel Friedli op drums. Hun debuut “Rabbits on the run” kwam uit in 2018 op Intakt Records, de muziek van het trio wordt grotendeels bepaald door het heftige geluid van de el. gitaar van Dave, het heeft niets van doen met het gekende geluid van de gitaar in de jazz, geen Wes Montgomery, Kenny Burrell, George Benson, maar ook geen Bill Frisell of James Blood Ulmer, nee zijn geluid gaat meer richting rockmuziek, maar lyrische passages zet hij ook naar zijn hand. Het onderricht dat hij kreeg van de bekende jazzgitarist Kurt Rosenwinkel heeft wel degelijk vrucht afgeworpen. Dave is ook een vast onderdeel van het Swiss Jazz Orchestra, het Lucerne Jazz Orch. en het Zurich Jazz Orch. In 2019 volgde een tournee van het trio met het fenomeen Jaimie Branch, deze freejazz trompettiste uit Chicago scoorde onmiddellijk met haar debuut Fly or Die uit 2017. Er waren maar een paar uurtjes tijd om te oefenen voordat het eerste optreden plaats vond, “I felt good about it from the start, the chemistry in a band is fundamental, above all when you have to find a sound which will take flight and prove compelling in an uncertain moment” aldus Dave in de hoestekst.

Het repertoire op dit album is geschreven door Dave, hij schreef enkele nieuwe composities voor de uitgebreide bezetting en er zijn ook enige oudere nummers aanwezig. Dave kende Jaimie niet totdat hij haar hoorde spelen op het beroemde Willisau Jazz Festival in 2018, zij maakte een grote indruk bij het publiek en ook bij Dave. Het hele plan van het gezamenlijk optreden vindt zijn oorsprong in de carte blanche die Gisler kreeg voor het “unerhört !-Festival” in Zurich in 2019, allerlei bezettingen en projecten passeerden de revue totdat Patrik Landolt van Intekt Rec. De naam van Laimie Branch liet vallen en Gisler was onmiddellijk enthousiast. Het laatste optreden van de tour was op dit festival en de muziek is te horen op dit album. Duidelijk is wel dat de tournee ervoor heeft gezorgd dat het trio en Jaimie uitstekend op elkaar ingespeeld zijn. De ijle hoge noten van de trompet vloeien naadloos over in de vervormde geluiden van de el. gitaar. Qua powerplay kan Jaimie het gitaargeweld feilloos aan, wat een kracht heeft deze dame; een smaakmakende factor is ook het drummen van Raffaele Bossard, een ritmische katalysator tussen Jaimie en Dave.

Helemaal loos gaat het in “What goes up” met heftige grunge geluiden maar ook met een gierende gitaarsolo en stratosferische geluiden van Jaimie ondersteund door een voortdenderende Bossard, het is duidelijk dat Dave een fan is van Nirvana. Geen muziek voor tedere oortjes maar je wordt er wel door gegrepen. “Cappucino” bevat een loop met woordfragmenten die vervreemdend werken, maar naarmate het nummer vordert vallen alle stukjes in elkaar. “One minute too late” is weer een heel ander verhaal, een improvisatie van echoënde klanken uitlopend in fraaie gedempte trompetklanken en vibrerende gitaartonen, filmische muziek. “Rabbits on the run”, het titelnummer van hun vorige cd, neigt weer naar rock, maar de fabelachtige interrupties in staccato ritme van Jaimie houden de muziek in evenwicht. “Don’t fuck with the drunken sailor” is een pure blues met Jaimie grommend en blazend in New Orleans stijl en ook Dave stuurt menige blue note de ruimte in, afgezien van vervorming en elektronica weet Dave wel degelijk een overtuigende bluessolo neer te zetten. “Dive” heeft een aanstekelijk treinritme aangevoerd door de drums, knetterend trompetspel en gitaargeluiden die uit de onderwereld lijken te komen, het dreigt zelfs te gaan swingen.

Ik begrijp dat dit niet iedereen zijn cup of tea is, maar na een paar maal luisteren ben ik inmiddels wel gegrepen door deze klanken en grunge of niet het blijft toch wel jazz, alleen niet die van Wynton Marsalis of andere stilstaanders.

Jan van Leersum.